W ostatnim czasie dociera do nas sporo pytań odnośnie tego jak wystawiać świadectwo pracy w 2019 r. Zgłębiając to zagadnienie trzeba przede wszystkim podkreślić, iż od początku 2019 r. do świadectwa pracy sporządzanego dla pracownika zatrudnionego po grudniu 2018 r. czyli dla którego okres przechowywania dokumentacji wynosi 10 lat, należy załączać informację o okresach przechowywania dokumentacji pracowniczej, trybie jej odbioru przez pracownika oraz jej zniszczeniu w przypadku upływu okresu przechowywania i nieodebrania jej przez pracownika.

Co ważne:

• od 4 maja 2019 r. w świadectwie pracy nie podaje się już imion rodziców;
• z uwagi na powyższe od 29 czerwca 2019 r. zmieniono wzór świadectwa pracy;
• od 7 września 2019 r. zmieniono kilka reguł dotyczących świadectwa pracy oraz po raz kolejny zmodyfikowano wzór tego dokumentu (mocą rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 sierpnia 2019  r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy – Dz.U. z 2019 r.,  poz. 1709).

Zmiany dotyczące świadectw pracy od 7 września 2019 r.

Od 7 września 2019 r. weszły w życie modyfikujące reguły sporządzania i wydawania świadectw pracy. Najważniejsze z nich to:

• wydłużenie – z 7 do 14 dni – terminu wystąpienia do pracodawcy z wnioskiem o sprostowanie świadectwa pracy oraz termin wystąpienia do sądu pracy o poprawienie świadectwa pracy, jeśli pracodawca odmówi jego poprawy;
• doprecyzowano w art. 282 § 1 pkt 3 Kodeksu pracy, że podlega karze grzywny od 1.000 zł do 30.000 zł ten, kto wbrew obowiązkowi nie wydaje pracownikowi świadectwa pracy w określonym przepisami prawa terminie (do 6 września 2019 r. przepis ten stanowił, że wspomniana kara dotyczy jedynie niewydania świadectwa pracy).

Co więcej, po nowelizacji przepisów (czyli od 7 września 2019 r.):

• istnieje możliwość wystąpienia – w przypadku niewydania przez pracodawcę świadectwa pracy – z roszczeniem o zobowiązanie go do wydania świadectwa pracy do sądu pracy (aktualne regulacje nie przewidują takiego rozwiązania);
• gdy okaże się, że zakład pracy nie istnieje albo z innych przyczyn wytoczenie przeciwko niemu powództwa z żądaniem o wydanie świadectwa pracy jest niemożliwe, sąd rozpozna żądanie w postępowaniu nieprocesowym jako żądanie ustalenia uprawnienia do otrzymania ww. dokumentu. W wyroku uwzględniającym ww. żądanie, sąd określa treść świadectwa pracy zgodnie z art. 97 § 2 Kodeksu pracy oraz przepisami rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy. Jeżeli określenie wszystkich faktów wymienionych w tych przepisach jest niemożliwe, w wyroku określa się co najmniej okres i rodzaj wykonywanej pracy, wymiar czasu pracy, zajmowane stanowiska oraz tryb rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a w sytuacji gdy określenie trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy również jest niemożliwe – wskazuje się, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę (te modyfikacje wprowadzono do Kodeksu postępowania cywilnego w nowododanych art. 477^1a oraz art. 477^1b).

O powyższych zmianach pisaliśmy w artykule: Kolejne zmiany przepisów Kodeksu pracy w 2019 r.

Od 7 września 2019 r. kolejna zmiana wzoru świadectwa pracy

W związku ze zmianami dotyczącymi zagadnień związanych ze świadectwem pracy obowiązującymi od 7 września 2019 r., koniecznym było znowelizowanie rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy. Nowelizacji tej dokonuje rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 sierpnia 2019  r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy (Dz.U. z 2019 r.,  poz. 1709), które:

• weszło w życie z dniem 7 września 2019 r.;
• m.in. zmieniło pomocniczy wzór świadectwa pracy, modyfikując treść pouczenia – główna zmiana polega na wskazaniu 14-dniowego terminu wystąpienia do pracodawcy z wnioskiem o sprostowanie świadectwa pracy oraz termin wystąpienia do sądu pracy o poprawienie świadectwa pracy, jeśli pracodawca odmówi jego poprawy. Z pouczenia nie wynika już ponadto obowiązek pracodawcy wskazania pracownikowi sądu rejonowego – sądu pracy właściwego do wniesienia żądania o sprostowanie świadectwa pracy. Obowiązku takiego nie nakładają bowiem przepisy Kodeksu pracy. Ponadto konieczność i sposób wskazania sądu właściwego budziła wątpliwości. Z art. 461 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego wynika bowiem, że powództwo w sprawach z zakresu prawa pracy może być wytoczone bądź przed sąd właściwości ogólnej pozwanego, bądź przed sąd, w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana, bądź też przed sąd, w którego okręgu znajduje się zakład pracy. Wybór między tymi sądami należy do powoda (art. 43 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego). Dodatkowo w lewej górnej części świadectwa dopuszczono możliwość wskazania numeru NIP pracodawcy zamiast numeru REGON-PKD.

Nowy wzór świadectwa pracy obowiązujący od 7 września 2019 r. znajduje się na końcu wpisu.

Od 4 maja 2019 r. świadectwo pracy bez imion rodziców

Z dniem 4 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z 21 lutego 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych). Zmieniła ona m.in. brzmienie art. 22¹ Kodeksu pracy usuwając z katalogu danych, których pracodawca żąda od osoby ubiegającej się o zatrudnienie imiona rodziców. Pisaliśmy o tym we wpisie: Zmiany Kodeksu pracy i ustawy o zfśs dotyczące RODO.

W związku z przywołaną wyżej nowelizacją, w razie zaistnienia konieczności wydania świadectwa pracy w okresie pomiędzy 4 maja 2019 r., a dniem wejścia w życie rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy, pracodawcy – w wydawanych w tym okresie świadectwach pracy – nie powinni byli wypełniać punktu dotyczącego imion rodziców pracownika.

W 2019 r. dwukrotnie zmieniono wzór świadectwa pracy

Zmiana wzoru świadectwa pracy z 7 września 2019 r. to już druga modyfikacja tego dokumentu dokonana w 2019 r. Wcześniej, z dniem 29 czerwca 2019 r., wprowadzono wzór świadectwa pracy, z którego usunięto imiona rodziców, na mocy rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 18 czerwca 2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy (Dz.U. z 2019 r. poz. 1197).

W myśl przywołanego aktu prawnego, w przypadku świadectw pracy sporządzonych w okresie od dnia 4 maja 2019 r., w których informacja o imionach rodziców pracownika się znalazła, pracownik – w ciągu 30 dni od dnia wejścia w życie ww. rozporządzenia (czyli od 29 czerwca 2019 r.) – w formie papierowej lub elektronicznej, mógł złożyć pracodawcy wniosek o wydanie nowego świadectwa pracy. Wniosek taki będzie mogła złożyć również:

• osoba upoważniona przez pracownika,
• w przypadku śmierci pracownika – małżonka lub inna osoba uprawnioną do ubiegania się o rentę rodzinną w myśl przepisów o emeryturach i rentach z FUS, a w razie braku takich osób, inna osoba będąca spadkobiercą pracownika.

W razie złożenia przez pracownika (inną osobę uprawnioną) omawianego wniosku pracodawca był zobligowany do wydania nowego świadectwa pracy w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku, a jeżeli nie było to możliwe – w ciągu 7 dni od dnia upływu tego terminu powinien był przesłać świadectwo pracy pracownikowi bądź innej osobie uprawnionej za pośrednictwem poczty albo doręczyć je w inny sposób. Najpóźniej w dniu wydania nowego świadectwa pracy, pracodawca powinien był usunąć z akt osobowych pracownika i zniszczyć poprzednio wydane świadectwo pracy.

Zmiana objaśnienia dotycząca ust. 6 pkt 11 świadectwa pracy

Na mocy ww. rozporządzenia z 18 czerwca 2019 r. w nowym wzorze świadectwa zmieniono nieznacznie brzmienie objaśnienia zawartego w części pomocniczego wzoru świadectwa pracy – w zakresie ust. 6 pkt 11 wzoru. Zmiana ta polega na zastąpieniu sformułowania „na stanowiskach ustalonych zgodnie z § 1 ust. 2 tego rozporządzenia” określeniem „oraz stanowiska, na których te prace były wykonywane, przy uwzględnieniu treści § 1 ust. 2–4 tego rozporządzenia” – modyfikacja ta ma na celu wyeliminowanie przypadków niewłaściwej interpretacji objaśnienia we wskazanym powyżej zakresie, a także doprecyzowanie – poprzez odesłanie do § 1 ust. 2–4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. poz. 43, z późn. zm.) – zakresu stosowania wykazów stanowisk pracy, ustalonych przez właściwych ministrów, kierowników urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze.

Informacja dotycząca kwestii związanych z dokumentacją pracowniczą

Zgodnie z art. 94⁶ K.p., w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracodawca wraz ze świadectwem pracy wydaje pracownikowi w postaci papierowej lub elektronicznej informację o:

1. okresie przechowywania dokumentacji pracowniczej, o którym mowa w art. 94 pkt 9b K.p. lub w art. 94⁵ § 2 K.p. (pierwszy z przywołanych przepisów mówi o 10-letnim okresie, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym stosunek pracy uległ rozwiązaniu lub wygasł, zaś drugi z nich odnosi się do okresu 10 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym kończący się najpóźniej stosunek pracy rozwiązał się lub wygasł w sytuacji, gdy doszło do ponownego nawiązania stosunku pracy z tym samym pracownikiem w okresie 10 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym poprzedni stosunek pracy uległ rozwiązaniu lub wygasł),
2. możliwości odbioru przez pracownika dokumentacji pracowniczej do końca miesiąca kalendarzowego następującego po upływie okresu przechowywania dokumentacji pracowniczej, o którym mowa w przytoczonych wyżej przepisach,
3. zniszczeniu dokumentacji pracowniczej w przypadku jej nieodebrania w okresie wskazanym w punkcie b.

Omawianą informację dołącza się wyłącznie do świadectwa pracy pracowników zatrudnionych po 31 grudnia 2018 r. a więc pracowników, dla których okres przechowywania dokumentacji wynosi 10 lat licząc:

• od końca roku kalendarzowego, w którym stosunek pracy uległ rozwiązaniu lub wygasł bądź
• od końca roku kalendarzowego, w którym kończący się najpóźniej stosunek pracy rozwiązał się lub wygasł.

Powyższe wynika z art. 7 ust. 1 ustawy z 10 stycznia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze skróceniem okresu przechowywania akt pracowniczych oraz ich elektronizacją, zgodnie z którym do stosunków pracy nawiązanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się art. 94 pkt 9a i 9b K.p., z zastrzeżeniem ust. 2, oraz art. 94⁸ – 94¹² ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W przywołanym katalogu przepisów stosowanych wobec pracowników zatrudnionych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej nie ma art. 94⁶ K.p. W konsekwencji, obowiązek wprowadzony tym przepisem ma zastosowanie wyłącznie wobec pracowników zatrudnionych począwszy od dnia 1 stycznia 2019 r.

Poniżej przykładowy wzór informacji o przechowywaniu dokumentacji pracowniczej, która powinna zostać wydana wraz ze świadectwem pracy:

W  związku  z  rozwiązaniem / wygaśnięciem*   z  dniem   ………………..  stosunku  pracy  pomiędzy  ………………………………   i …………………………. informuję na mocy art. 94⁶ Kodeksu pracy, że dokumentacja pracownicza przechowywana będzie nadal przez okres: od ……………….. do ……………….. .

Powyższy okres przechowywania dokumentacji pracowniczej wynosi 10 lat licząc:

• od końca roku kalendarzowego, w którym stosunek pracy uległ rozwiązaniu lub wygasł (w myśl art. 94 pkt 9b Kodeksu pracy)*,
• od końca roku kalendarzowego, w którym kończący się najpóźniej stosunek pracy rozwiązał się lub wygasł (w myśl art. 94⁵ § 2 Kodeksu pracy) w sytuacji, gdy doszło do ponownego nawiązania stosunku pracy z tym samym pracownikiem w okresie 10 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym poprzedni stosunek pracy uległ rozwiązaniu lub wygasł*

Dokumentację będzie można odebrać w okresie jej przechowywania nie później niż do dnia ……………….., tj. do końca miesiąca kalendarzowego następującego po upływie okresu przechowywania dokumentacji pracowniczej.

Jednocześnie informuję, że dokumentacja nieodebrana w powyższym okresie, zostanie zniszczona przez pracodawcę i nie będzie dłużej przechowywana.

*niepotrzebne skreślić

Treść świadectwa pracy

W świadectwie pracy zamieszcza się:

• informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego,
• wzmianki o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym,
• na żądanie pracownika – informację o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach.

W świadectwie pracy zamieszcza się – na mocy rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy – informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczeń społecznych, dotyczące:

1) okresu lub okresów zatrudnienia;

2) wymiaru czasu pracy pracownika w czasie trwania stosunku pracy;

3) rodzaju wykonywanej pracy lub zajmowanych stanowisk lub pełnionych funkcji;

4) trybu i podstawy prawnej rozwiązania lub podstawy prawnej wygaśnięcia stosunku pracy, a w przypadku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem – strony stosunku pracy, która dokonała wypowiedzenia;

5) okresu, za który pracownikowi przysługuje odszkodowanie w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 36¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, zwanej dalej „Kodeksem pracy”;

6) urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy i wykorzystanego w tym roku;

7) wykorzystanego urlopu bezpłatnego i podstawy prawnej jego udzielenia;

8) wykorzystanego urlopu ojcowskiego;

9) wykorzystanego urlopu rodzicielskiego i podstawy prawnej jego udzielenia;

10) wykorzystanego urlopu wychowawczego i podstawy prawnej jego udzielenia;

11) okresu, w którym pracownik korzystał z ochrony stosunku pracy, o której mowa w art. 186⁸ § 1 pkt 2 Kodeksu pracy;

12) zwolnienia od pracy przewidzianego w art. 188 Kodeksu pracy, wykorzystanego w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy;

13) liczby dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy, w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy;

14) okresu odbytej czynnej służby wojskowej lub jej form zastępczych;

15) okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze;

16) wykorzystanego dodatkowego urlopu albo innego uprawnienia lub świadczenia, przewidzianego przepisami prawa pracy;

17) okresów nieskładkowych, przypadających w okresie zatrudnienia, którego dotyczy świadectwo pracy, uwzględnianych przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty;

18) zajęcia wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym;

19) należności ze stosunku pracy uznanych i nie zaspokojonych przez pracodawcę do dnia ustania tego stosunku z powodu braku środków finansowych.

W świadectwie pracy zamieszczać należy ponadto pouczenie o prawie pracownika wystąpienia z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy w ciągu 14 dni od otrzymania świadectwa pracy, a w razie nieuwzględnienia tego wniosku przez pracodawcę – o prawie do wystąpienia z żądaniem sprostowania świadectwa pracy do sądu pracy w ciągu 14 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy przez pracodawcę.

Pracodawca będący agencją pracy tymczasowej zamieszcza w świadectwie pracy wydawanym pracownikowi tymczasowemu także informacje dotyczące każdego pracodawcy użytkownika, na rzecz którego pracownik wykonywał pracę tymczasową na podstawie umowy o pracę oraz okresów wykonywania takiej pracy.

Sposób wypełniania świadectwa pracy w 2019 r.

Górna część świadectwa pracy

Ustęp 1 świadectwa pracy – oznaczenie pracodawcy, data urodzenia oraz okresy zatrudnienia

Pracodawca zatrudniający pracownika przejętego od innego pracodawcy na zasadach określonych przepisami art. 23¹ Kodeksu pracy lub przepisami odrębnymi wskazuje również okres jego zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy (poprzednich pracodawców) i wskazuje tego pracodawcę (tych pracodawców).

Ustęp 3 świadectwa pracy – rodzaj pracy, stanowiska i funkcje

– pracodawca wskazuje jeden z trybów rozwiązania stosunku pracy określonych w art. 23¹ § 4 lub § 5, w art. 30 § 1, w art. 48 § 2, w art. 68³, w art. 201 § 2 Kodeksu pracy lub w przepisach odrębnych. Dodatkowo w przypadku rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 30 § 1 Kodeksu pracy:

– za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia – pracodawca wskazuje stronę stosunku pracy składającą oświadczenie woli w tej sprawie,

– bez wypowiedzenia – pracodawca wskazuje art. 52 albo art. 53 albo art. 55 Kodeksu pracy,

– na mocy porozumienia stron albo za wypowiedzeniem z przyczyn niedotyczących pracownika – pracodawca wskazuje art. 1 albo art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W ust. 4 lit. b wskazuje się informacje dotyczące wygaśnięcia stosunku pracy czyli przypadków, gdy umowa z mocy prawa kończy się z mocy prawa (bez działania którejkolwiek ze stron, np. w razie śmierci pracownika lub pracodawcy).

Pracodawca wskazuje w tym miejscu wyłącznie liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy, wykorzystanego w naturze lub za które przysługuje ekwiwalent pieniężny. Odrębnie trzeba tu wskazać liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego, wykorzystanego przez pracownika do dnia ustania stosunku pracy, na podstawie art. 167² Kodeksu pracy.

Ustęp 6 pkt 2 świadectwa – urlop bezpłatny

W tym punkcie podaje się okres trwania urlopu bezpłatnego i podstawę prawną jego udzielenia.

Ustęp 6 pkt 3 świadectwa – informacja o urlopie ojcowskim

Wskazuje się tu wykorzystany urlop ojcowski ale tylko w przypadku, gdy pracownik ze względu na wiek dziecka mógłby korzystać z takiego urlopu w kolejnym stosunku pracy. W przypadku gdy pracownik wykorzystywał więcej niż jeden urlop ojcowski – pracodawca wskazuje odrębnie urlop wykorzystany na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka.

Ustęp 6 pkt 4 świadectwa – informacja o urlopie rodzicielskim

W punkcie tym trzeba wskazać:

• wykorzystany urlop rodzicielski tylko w przypadku, gdy pracownik ze względu na wiek dziecka mógłby korzystać z takiego urlopu w kolejnym stosunku pracy,
• odrębnie urlop wykorzystany na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka, w sytuacji gdy pracownik wykorzystywał więcej niż jeden urlop rodzicielski,

Ustęp 6 pkt 5 świadectwa – informacja o urlopie wychowawczym

W przypadku gdy pracownik wykorzystywał więcej niż jeden urlop wychowawczy – pracodawca wskazuje odrębnie urlop wykorzystany na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka.

Ustęp 6 pkt 6 świadectwa – informacja o ochronie stosunku pracy wynikającej z art. 186⁸ § 1 pkt 2 Kodeksu pracy

W punkcie tym trzeba wykazać okresy, w których pracownik korzystał z przywileju zapisanego w 186⁸ § 1 pkt 2 Kodeksu pracy, który stanowi, że pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika uprawnionego do urlopu wychowawczego wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy – do dnia powrotu do nieobniżonego wymiaru czasu pracy, nie dłużej jednak niż przez łączny okres 12 miesięcy.

Ustęp 6 pkt 7 świadectwa – informacja o korzystaniu z wolnego od pracy na mocy art. 188 Kodeksu pracy

Pracodawca zawiera w tym punkcie informację o ty, z ilu dni lub godzin wolnego od pracy skorzystał pracownik na podstawie art. 188 Kodeksu pracy, w myśl którego pracownikowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy w wymiarze 16 godzin albo 2 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Ustęp 6 pkt 8 i 9 świadectwa – informacja o niezdolności do pracy oraz pobieraniu wynagrodzenia chorobowego

W punkcie 8 wskazuje się liczbę dni (kalendarzowych), za które pracownikowi wypłacono wynagrodzenie za chorobę (nie podaje się tu dat).

Natomiast w punkcie 9 wykazuje się dni, za które pracownik nie zachował prawa do wynagrodzenia, przypadające w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. Przypomnijmy, że zgodnie z art. 92 § 1¹ Kodeksu pracy obowiązującym w przedstawionym wyżej okresie, w pierwszym dniu każdego okresu niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, trwającej nie dłużej niż 6 dni, pracownik nie zachowywał prawa do wynagrodzenia chorobowego.

Zakład pracy wykazuje tu okres zatrudnienia pracownika, przypadający do dnia 31 grudnia 2008 r., przy wykonywaniu prac, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. poz. 43, z późn. zm.) – oraz stanowiska, na których te prace były wykonywane, przy uwzględnieniu treści § 1 ust. 2–4 tego rozporządzenia.

Ustęp 6 pkt 12 świadectwa – dodatkowy urlop lub inne dodatkowe uprawnienia lub świadczenia przewidziane przepisami prawa pracy

Pracodawca wskazuje tu przypadające w okresie zatrudnienia okresy nieskładkowe (z podaniem konkretnych dat) określone w ustawie z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z art. 7 przywołanej ustawy, okresami nieskładkowymi są następujące okresy:

1) pobierania:

a) wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów Kodeksu pracy,

b) zasiłków z ubezpieczenia społecznego: chorobowego lub opiekuńczego,

c) świadczenia rehabilitacyjnego,

d) świadczeń wymienionych w lit. b i c po ustaniu obowiązku ubezpieczenia;

2) pobierania renty chorobowej po ustaniu zatrudnienia w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa obowiązującego w danym zawodzie lub po ustaniu obowiązku ubezpieczenia społecznego z innego tytułu;

3) niewykonywania pracy po ustaniu zatrudnienia, jeżeli za te okresy, na podstawie przepisów Kodeksu pracy, zostało wypłacone odszkodowanie;

4) przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego udzielonego na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących opiekujących się małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych oraz okresy niewykonywania pracy – z powodu opieki nad dzieckiem:

a) w wieku do lat 4 – w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie – bez względu na liczbę dzieci – do 6 lat,

b) na które ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psychofizyczny przysługuje zasiłek pielęgnacyjny – dodatkowo w granicach do 3 lat na każde dziecko;

5) przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy opieki pielęgnacyjnej nad inwalidą wojennym zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, sprawowanej przez członka jego rodziny w wieku powyżej 16 lat, który w okresie sprawowania opieki nie osiągnął przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego wynagrodzenia;

6) przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy niewykonywania pracy, w granicach do 6 lat, spowodowane koniecznością opieki nad innym niż dziecko członkiem rodziny zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo uznanym za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, sprawowanej przez członka jego rodziny w wieku powyżej 16 lat, który w okresie sprawowania opieki nie osiągnął przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego wynagrodzenia;

7) urlopu bezpłatnego oraz przerw w zatrudnieniu w razie nieudzielenia urlopu bezpłatnego małżonkom pracowników skierowanych do pracy w przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, w stałych przedstawicielstwach przy Organizacji Narodów Zjednoczonych i w innych misjach specjalnych za granicą, w instytutach, ośrodkach informacji i kultury za granicą;

8) nauki w szkole wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów;

9) studiów doktoranckich i aspirantury naukowej w wymiarze określonym w decyzji o ich utworzeniu;

10) asystenckich studiów przygotowawczych;

11) dokształcania zawodowego lekarzy w klinikach akademii medycznych i oddziałach instytutów naukowych w charakterze wolontariusza – w granicach do 1 roku;

12) pobierania zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego;

13) udokumentowanej niezdolności do pracy, za które wypłacone zostały z Funduszu Pracy: zasiłki dla bezrobotnych, zasiłki szkoleniowe lub stypendia.

Ważne! W okresach nieskładkowych nie uwzględnia się urlopów macierzyńskich ani okresów nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy. Tym samym nie wykazuje się ich w treści świadectwa pracy.

Ustęp 7 świadectwa – należność egzekwowana przez komornika

W przypadku, gdy pensja odchodzącego z pracy pracownika obciążona jest tytułem egzekucyjnym, np. zajęciem komorniczym (i zadłużenie z tego tytułu w ostatnim dniu zatrudnienia nadal występuje), wówczas pracodawca musi w ustępie 6 zamieścić specjalną informację, gdzie trzeba oznaczyć organ egzekucyjny oraz numer sprawy egzekucyjnej oraz podać wysokość kwot dotychczas potrąconych.

Ustęp 8 świadectwa – informacje uzupełniające

Tu pracodawca zamieszcza informację:

1) o należnościach ze stosunku pracy uznanych przez niego i niewypłaconych pracownikowi do dnia ustania stosunku pracy z powodu braku środków finansowych;

2) na żądanie pracownika:

a) o wysokości i składnikach wynagrodzenia,

b) o uzyskanych kwalifikacjach,

c) o prawomocnym orzeczeniu sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub przyznaniu mu odszkodowania, gdy zachodzi przypadek określony w § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy, przy czym pracodawca, uzupełniając treść świadectwa pracy o tę informację, podpisuje ją i opatruje datą.

Użyteczne wzory

Świadectwo pracy 2019 r. – wzór od 7 września 2019 r.